Effecten van het aanhoudende Mal de debarquement-syndroom op de balans, psychologische eigenschappen en prikkelbaarheid van de motorische cortex

Journal of Clinical Neuroscience, Maart 2013, jaargang 20, nummer 3, Pagina's 446-450

Abstract

Mal de debarquement-syndroom (MdDS) is een slecht gekarakteriseerde en begrepen stoornis van waargenomen beweging. We probeerden posturale controle en de psychologische impact van MdDS te karakteriseren. Daarnaast hebben we onderzocht of patiënten met MdDS veranderde corticospinale en intracorticale prikkelbaarheid vertonen. In een case-control studie vergeleken we patiënten met MdDS met leeftijds- en geslachtsafhankelijke controles (n = 8 / groep). Houdingsstabiliteit (σr) werd gekwantificeerd uit vlakke fase-grafieken op basis van centrum of druk, en psychologische indices van depressie, vermoeidheid en kinesiofobie werden verkregen. Transcraniële magnetische stimulatie (TMS) werd gebruikt om de prikkelbaarheid van de corticospinale te beoordelen door de motorisch opgewekte potentiaal (MEP) amplitude van de flexor carpi radialis te kwantificeren, en de intracorticale exciteerbaarheid werd bepaald door het kwantificeren van indices van intracorticale facilitatie (ICF), en korte intervallen en lange intervallen. interval intracorticale remming met behulp van een TMS-paradigma met gepaarde puls. De patiënten met MdDS vertoonden een grotere gemiddelde (± standaardfout van het gemiddelde) σr tijdens semi-tandemstand (10.9 ± 1.5 vergeleken met 7.1 ± 0.7, p = 0.04), hogere niveaus van kinesiofobie (41.6 ± 2.8 vergeleken met 27.3 ± 2.2) , en hogere vermoeidheidsniveaus (27.0 ± 4.1 vergeleken met 48.4 ± 1.0). Patiënten met MdDS vertoonden een hogere gemiddelde motorische drempel (MT) (58.1 ± 2.5 vergeleken met 47.4 ± 2.7% van de stimulatoroutput) en grotere MEP (13.1 ± 3.1 vergeleken met 5.1 ± 1.2% van het maximale samengestelde spieractiepotentieel), maar er was geen verschil in maten van intracorticale prikkelbaarheid. Deze bevindingen suggereren dat patiënten met MdDS een verminderde houdingsstabiliteit en hoge niveaus van kinesiofobie en vermoeidheid vertonen. Bovendien hebben we waargenomen dat patiënten met MdDS hogere MT- en grote MEP-amplituden vertonen, maar geen verschillen vertonen in metingen van intracorticale prikkelbaarheid, vergeleken met controles. Deze bevindingen helpen bij het karakteriseren van MdDS en geven inzicht in de fysiologie van MdDS.

Trefwoorden: evenwichtsstoornis, EMG, MdDS, Spier, Transcraniële magnetische stimulatie